annem benim,güzel annem benim:)))

pencerede bekliyordu beni dün akşam.ben de onu görmeyi istiyordum bir o kadar ancak beni gördüğündeki sevinci/benim sevincimbirleşince o percerede ben sokakta başladık konuşmaya...
gel, diyordu bana.hemen gel.gitme sakın.tamam annecim dedim,geliyorum,dedim,kapıya yöneldiğimde kıyameti koparttı.uçarak gelmemi istiyordu:)) ikna edemedik tabi, ne ben ne de bakıcımız...
-annecim nasıl pencereden geleyim,her akşam kapıdan giriyorum ya :)))
-annecim gel,gitme...gitme anne...
-aşkım geliyorum,kapıyı açar mısın bana?
benim gideceğimi sandı,ta ki, ben kapıdan içeriye girinceye kadar...
şaşkın bebeğim benim...keşke uçarak girebilseydim içeriye de akmasaydı o gözyaşların...
özlüyorum ben de sizi hem de çok,ama şu zorunlu çalışma meselesi yok mu?
çok can sıkıcı ya...az kaldı annecim...iki saat sonra evdeyim...:)))