dün akşam işten eve geldiğimde iki minik kuş da beni çılgın kuşlar gibi karşıladı.
çok mutluydular.ancak benim gözlerimde sıkıntım olduğu için bu mutluluğa çok fazla dahil olamadım.ağrım vardı.sulanan,çapaklanan gözlerle;
-iyi akşamlar, ben geldim:) dedim,
-hoşgeedin annecim,dedi ırmak..
-hoşbulduk annecim,
-anne sen hasta oodun?
-evet annecim, gözlerim çok ağıyor...batıyor,dedim
-o zaman doktooa git anne,dedi
-şimdi arayayım doktorumuzu da ben önce konuşayım,gerek kalırsa giderim annecim,dedim.
-hüseyin amcamı aaya annecim,amuuğ yağıyodu ya biz gitmiştik,
nasıl da herşeyi hatırlıyor, evet biz yağmulu,fırtınalı bir istanbul öğleden sonrası ırmakçım ile birlikte c.paşaya ulaşmaya çalıştığımızda o yağmurda çok eğlenmiştik.bana onu hatırlatıyor...
-evet,annecim gitmiştik.sen bilirsin,bana da damla damlatırsa çok canım yanar mı?
-yoook,yanmıyo annecim, ben sana ilacını getieeyim,
kendi dolabına yöneliyor,bana ilaç verecek ama aradığı aslında gifrer damlası,burnuna damlatıyordu.ama zamanı geçtiği için ben atmıştım onu...
-annecim, benim ilacım yok şimdilik.arayalım hüseyin amcanı, ilaç verirse alır onu kullanırız,
-aaaa yok annecim, işte bu da ilacın...
-tamam o zaman sen legolarından birini ilaç yap istersen bana getir,olur mu? :)
-eliyle sanki ilaç tutuyor gibi bana birşey getiriyor,lego değil ama,sadece minikcik parmakları var...:)
-tamam gel gözlerimi kaptıyorum ben,ilacı sen sür istersen,
ilacı yani minik parmaklarını gözümde gezdiriyor,
-açabiliriyim ırmakçım,ne dersin,
-aç annecim,
-ah ne kadar da iyi geldi bu parmaklar,çok teşekkür ederim annecim sana,çok sağol..
geçmedi tabii,ne ağrı ne batma ne de sulanma ve kaşıntı ama ırmak'ın parmakları da ne yalan söyleyeyim iyi geldi :)))
ne kadar hassas bir çocuksun annecim sen,ne kadar anlayışlı ve düşüncelisin öyle,
hayran kaldım dün akşam bir kez daha sana...gözlerim doldu...:)
sağol annecim,teşekkür ederim sana :)
uzun süredir hiç hastalanmıyordum,birkaç gündür ise toparlanmaya çalışıyorum ama nafile...
bahar biraz çarptı mı ne :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder