ilk sözcüklerim;hayvanlar konulu minik kitabımızdaki hayvan resimlerini soruyorum ırmakçığıma, tabii doğam izin verirse,o da sağımızdan solumuzdan kitabı almaya çalışıyor...
-annecim,bu ne?
-tavşan pikabu
-bu?
-kaplumbağa
-bu?
-suaagııı
-bu?
-aslan
-bu?
-at?
-bu?
-fil.hoootumu vaaaa...:)kocaman
-bu
-koyun,ben senin koynunun aatına giyoom ya,öyle :)))
sarılıp kucaklaşıyoruz,ben çok da güldüm,ırmak da öyle...:))))cümle içinde de kullanıyoruz,bakar mısınız?
-annecim bocuklarımızı toplayalım, olur mu? doğa'nın eline geçmesin,ağzına atıyor sonra...
-annecim ,aslan gibi,hemen kapıyor doğa :)))
-ırmakçım herhalde ben sana en çok "poponu kaldır annecim, altını düzelteyim,body.ini çıtçıtlayayım"diyorumdur,değil mi? diyorum. o da,
-basma ıımak, diyor...bazen çorapsız ve terliksiz parkelere basıyor da...:)
hay allahım,nelere de dikkat ediyorsun sen öyle...
:)
ırmak çikolata yiyor,elleri,ağzı eriyen çikolata içinde,ben söylemeden masadaki ıslak mendili alıp elini yüzünü bir güzel siliyor.doğa'nın durumu ondan pek farklı değil.
-ırmakçım,doğanın ağzını da siler misin? annecim,diyorum.öylesine...yerimden kalkamıyorum o anda:)))
o kadar güzel siliyor ki,doğa da duruyor ablasını onun ağzını silerken :)))
bir kere daha hayranlık içinde kalıyorum.
aferim benim kızıma...aferim ona...)))büyümüş benim kızım...
-güneş neeede anne?
-çok yorulmuş bu hafta,yatağından kalkmamış,dinlenmek istiyormuş biraz,yerini yağmura bırakmış.
-yaağmuu?
-bak dışarıya...
-yağmuuu yağınca kaykaya gidiiimez.ıslak olaaa,
-evet annecim,
-anne dışasıı soğuk mu?
-soğuk annecim,
-zehii gibi valla...
-:)))
akşam oluyor...
-uykum var anne,ayağa.
-yemeğimizi yiyelim,ondan sonra annecim.
-ayağa anne,ayağa.
-çok mu uykun geldi? çok geldiyse istersen yatağına gidip yatabilirsin annecim.
-ayağa anne.
-yemeğimizi yiyelim, bana beş dakika izin ver,ondan sonra uyuturum...
-anne çok uykum geldi,ayağa.
-yemeğimizi yiyelim,istersen yatağına gidip yatabilirsin annecim.
-tamam annecim,hadi...
-annecim,beş dakika sallayacağım, uyuyamazsan gidip yatağında uyuruz oldu mu?
-tamam annecim.
beş dakika geçer...uyumaz...
-tamam annecim,beş dakika oldu,bak hala uyumuyorsun,hadi gel yatağımıza gidip yatalım,
-olur annecim...yatağımıza gidip yatıyoruz.
-masal anlatsana annecim,
-anlatayım annecim.
o anda uydurduğum kuzucuk masalını anlatıyorum,ana teması kuzucuğun arkadaşlarıyla oyun oynamaya giderken annesinden izin istemesi, çok hoşuna gidiyor ve bir kaç dakika içinde dalıyor...uyuduğunda ne kadar da sessizleşiyor,sakin bir ortam oluyor...inanamıyorum...
iyi uykular balım,diyerek öpüyorum,kalkıyorum yanından yavaşça...
o sırada doğa uyanıyor.acıkmış.ağzını kocaman açmış bağırıyor,acıktığındaki ağlaması doğduğundan beridir böyle,çok komik.onu da besledikten sonra,tekrar ırmak'ın üzerini örtmek üzere yanına gidiyorum,sırılsıklam terlemiş.üstünü değiştiriyorum.o hareket ederken bu sefer doğa uyanıyor.doğa'yı uyutmak zaman alıyor.yattığımda saat kaçtı ve ben bu gece kaç kere uyandım,daha doğrusu uyudum mu bilemeden işe geliyorum.yorgunum.ama mutluyum. kızlarım bana hergün yeni birşeyler öğretiyorlar.inanılır gelmiyor bazen ama ilerlemiş yaşıma rağmen hala onlardan birşeyler öğrendiğimi düşününce seviniyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder