şirinminiksuratışıldayangözler bu sabah benim evden çıkmama birkaç dakika kala uyandı...anneciiimm, yanıma yatsana...işe gitme,bugün işe hiiç gitme,lütten gitme annecim...demez mi...içim parçalandı,biraz daha konuşsa içime akan gözyaşlarımı neredeyse tutamayacaktım...ama gülümsedim,sarıldık birbirimize, işe neden gitmem gerektiğini dilimin döndüğünce anlatmaya çalıştım...azıcık da gıdıklayınca bebişimi ağlamaya ramak kala ikimizin de ruh hali birden değişti,izin verdi yanından kalkıp hazırlanmama ve her zamanki gibi servisi bir iki saniye ile yakaladığımda neredeyse nefes nefese kalmanın içimde yarattığı acıyla oturduğum koltuğa yığıldım,kaldım...böyle devam ederse uzun yaşamam,diye düşünüyorum...her sabah ama her sabah da servise koşarak yetişilmez ki...ama kuzucuğum ağlamadı ya...bugünü de atlatmış olduk...
onların sıcaklığı kokuları yok mu...herşeye değer... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder