-anne paaka götüecek misin?
-annecim çok geç oldu.bak saat 8 i geçiyor.
-ama söz veemiştin.
-biliyorum balım ama saat 6 ya toplantı koymuşlar.
servisle de gelemedim.nurgül teyzen de gidecek. acelesi varmış.(nedense işiniz olduğunda hep aceleleri vardır) ona yetişmek için çok koşturdum.yarın gitsek olmaz mı annecim, ha ne dersin?
-ama annecim söz veemiştin.
içim acıyor.doğru söylüyor.söz vermiştim.sözümü tutamıyorum.kızım da bana bunu hatırlatıyor.
iyice kahroluyorum.adım atacak halim yok.yığılıp kalacağım.o kadar yani.
o kadar yorgunum ki, toplantıdan sonra koşarak işyerinden çıkıyorum. elimde alışveriş torbaları.
yüküm ağır.taksi,vapur, taksi üçlemesi ile eve ulaşıyorum ama neredeyse uçarak geliyorum.
avrupa yakasından anadolu yakasına tam 1 saatte.onca trafiğe ve aktarmaya,elimdekilere rağmen..aklımda hep bakıcının sesi...kızım gelecek.kalamam daha fazla...normalden 10-15 dk.fazla kalamayacak diye yollarda perişan oluyorum.
bakıcının kızı gelecekmiş akşama.iki ev ileriden.çoook ağır misafir anlayacağınız.10 dk.fazla
kalamam diyor...8 i 10 geçe eve ulaştığımda başım dönmeye başlıyor.tansiyonum düştü herhalde...
bugün de başım dönüyor,gözlerim kararıyor.
bu tempo biraz daha böyle devam ederse kızlarımın büyüdüklerini göremeyeceğimden korkuyorum:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder