geçen gece sabaha karşı başlayan yağış ve gök gürültüsüyle uyandım.
ırmakçım da uyandı. doğa mışıl mışıl uyuyordu.
-korkuyorum,annecim. dedi.
-ben de, dedim.
ben çok korkarım gökgültüsünden.
hayran olduğum kadar korkarım.
ırmak çok şaşırdı...
sarıldık birbirimize...sımsıkı..öylece uyuyakaldı kuzucum.
ben de balkona çıkıp yağışı izledim,şaşarak,ürpererek..
anne olmak da yaşamak da...herşey uzun solukluymuş, bilemedim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder